parlamaq — 1. Bax parıldamaq. Vaqifin sınaqlı gözləri arvadına rast gələrək parladı. Ç.. Ulduzlar da parlayır bir cüt qara gözüntək. . M. R.. 2. f. məc. Ad san qazanmaq, nüfuz və etibar qazanmaq, adı yüksəlmək, adı çıxmaq, ad qazanmaq. Burda Lomonosov… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
parlama — «Parlamaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alışmaq — 1. f. Odlanmaq, alovlanmaq, od tutub yanmaq. Ocaq alışdı. Benzin qabı birdən alışdı. Taya ildırımdan alışdı. // məc. mənada. Alışıb, şölə çəkib suz ilə yandım, gördüm; Hicrini atəşi suzan dedilər, gerçək imiş. S. Ə. Ş.. Canım üzülür əldəki… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alovlanmaq — f. 1. Bərk yanmaq, alışmaq, tutuşmaq, alışıb yanmaq. İldırım vurmuş taya dərhal alovlandı. 2. məc. Qızarmaq, işıqlanmaq, parlamaq. Dan yeri alovlandı. – Yenə od tutdu, dan yeri yandı; Şölələndi, üfüq alovlandı. A. S.. Bəzi naxışlar sanki… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bədirlənmək — f. 1. Dolğunlaşmaq, tam dairə şəklində, on dörd gecəlik şəklə düşmək (Ay haqqında). Ay bədirlənmişdir. 2. məc. Ay kimi parlamaq, Ay kimi saf, təmiz, aydın olmaq (klassik ədəbiyyatda və xalq yaradıcılığında gözəlin surətinə işarədir). Çıxıb on… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bərq — is. <ər.> Şimşək. // Bədii təsvirlərdə. Bərqü baran sanma kim gördükdə ahü əşkimi. . . F.. // Parıltı. Bərq etmək – bax bərq vurmaq. Rövşən etməz yüz min günəş bərq etsə; Bu möhnətdə qaralanmış könlümü. M. V. V.. Bərq vermək – bax bərq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dirəxşan — sif. <fars.> klas. Parlayan, işıq saçan, parlaq. Verib ayinə kimi arizi zibayə səfa; Hüsnü gör, şövkətə bax, mehri dirəxşan gəldi. Ə. Nəb.. Dirəxşan olmaq – parlamaq, nurlanmaq. Bayaq onun qəm və qüssə bilməyən və həmişə Cəlilin məhəbbətinə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işarmaq — f. Xəfifcə işıldamaq, işıq vermək. <Xudayar bəyin> papağının altdan gözləri elə işarır ki, adamın canına vahimə oturur. C. M.. . . Bağın qapısında yanan lampa . . işarırdı. M. S. O.. Hisli dirəkdən asılmış neft çırağı tövlənin dibində… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işıl-işıl — işıldamaq (parlamaq, parıldamaq) – par par parıldamaq. Pişiyin gözləri qaranlıqda işıl işıl işıldayır. Üzüyün qaşı işıl işıl parıldayır. – Dağlar, çəmənlər geyinir al, yaşıl; Yerlər, göylər parıldar işılişıl. H. C.. Ay aydınlıq; ulduzlar da;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işıldamaq — f. İşıq vermək, işıq saçmaq. Yerlərdə işıldamır nə bir şam, nə bir ocaq; Göylərdə eşidilir ölüm nərəsi ancaq. Ə. Cəm.. Elektrik lampaları axşamın boz dumanları içərisində sönük bir parıltı ilə işıldayırdı. Q. İlkin. // Parlamaq, parıldamaq, bərq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nur — is. <ər.> 1. Aydınlıq, işıq. Günəşin nuru ətrafı işıqlandırmışdır. – Yaz mövsümü endikcə səmadan yerə axşam; Gün nuru verir dağlara min rəngi dilara. A. S.. Çıxdı günəş, doldu cahan nur ilə; Cütçü sürür tarlada cüt şur ilə. M. Ə. S.. Göy… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
